Een korte geschiedenis van de rol van Gaza in het Midden -Oostenconflict: NPR

Noot van de redactie: Greg Myre van NPR was gevestigd in Jeruzalem als journalist van 2000-2007 en heeft tientallen rapportagevers naar Gaza gemaakt. Hij rapporteert momenteel vanuit Damascus, Syrië.

De oproep van president Trump voor de VS om de controle over Gaza te nemen en meer dan 2 miljoen Palestijnen te verdrijven, is het meest extreme en controversiële voorstel dat ooit door een Amerikaanse president is ingesteld in decennia na het omgaan met het Israëlisch-Palestijnse conflict.

Een grote meerderheid van de Palestijnen in Gaza wordt geclassificeerd als vluchtelingen die generaties teruggingen. De suggestie dat ze opnieuw kunnen worden ontworteld, zonder garantie voor terugkeer naar Gaza, raakt de ruwste zenuwen onder veel Palestijnen.

Trump heeft het vooruitzicht opgevoerd om Palestijnen meerdere keren te verwijderen en heeft zijn meest expliciete verklaring afgelegd, nog tijdens een dinsdagvergadering met de Israëlische premier Benjamin Netanyahu in Washington.

“Ik denk niet dat mensen terug moeten gaan naar Gaza,” zei Trump in een persconferentie na de vergadering. “Ik hoorde dat Gaza erg pech voor hen heeft gehad. Ze leven als de hel. Ze leven alsof ze in de hel wonen. Gaza is geen plek voor mensen om te leven, en de enige reden waarom ze terug willen, en ik Geloof dit sterk, is omdat ze geen alternatief hebben. “

Hier is een inleiding op Gaza en hoe het deze huidige crisis bereikte.

Een oorlog uit 1948 creëerde een enclave van vluchtelingen

De eerste grote Arabische Israëlische oorlog vond plaats in 1948, toen Israël werd opgericht. De gevechten reed beide Arabieren en Joden uit hun huizen in de regio. Het kleine, zandige, verarmde kustgebied van Gaza werd de plaats waar Palestijnse vluchtelingen het zwaarst geconcentreerd waren. Het naburige Egypte nam de militaire controle over Gaza over, die op het breedste punt slechts 25 mijl lang en slechts 7,5 mijl is.

De meeste bewoners van de Gaza Strip zijn tegenwoordig afstammen van die oorspronkelijke vluchtelingen. Ze beschouwen zichzelf nog steeds als vluchtelingen en worden als zodanig geclassificeerd door UNRWA, de organisatie van de Verenigde Naties die hen ondersteunt – zelfs als ze in Gaza zijn geboren en daar hun hele leven hebben geleefd.

Velen tonen nog steeds trots roesten sleutels en vergelende landdaden aan hun voormalige familiehuizen, die sinds die eerste oorlog deel uitmaken van Israël. Israël heeft zich altijd verzet tegen een terugkeer van Palestijnen in Gaza naar Israël. Periodieke vredesbesprekingen hebben zich gericht op het maken van Gaza -onderdeel van een Palestijnse staat die ook de Westelijke Jordaanoever zou omvatten.

Maar sinds 1948 hebben de Palestijnen een diepe angst gekregen om opnieuw te worden ontheemd, in de overtuiging dat ze misschien nooit meer mogen terugkeren. De opmerkingen van Trump troffen dat akkoord.

Gaza en de Westelijke Jordaanoever hebben belangrijke verschillen

Die oorlog uit 1948 splitste veel Palestijnen in twee afzonderlijke gebieden, Gaza en de Westelijke Jordaanoever, met Israël daartussenin. De twee delen veel gemeen en streven naar een verenigde Palestijnse staat, maar zijn verre van identiek.

De bevolking van Gaza is religieuzer, conservatiever en verarmt dan die van de Westelijke Jordaanoever, die meestal seculierer is, met een grotere middenklasse en meer opgeleide bewoners die waarschijnlijk tijd in het buitenland hebben doorgebracht.

Dit wordt weerspiegeld in de verdeelde Palestijnse politiek. De Westelijke Jordaanoever wordt geleid door de Palestijnse Autoriteit, die heeft deelgenomen aan de onderhandelingen met Israël die 30 jaar dateert. Soms werken Israël en de Palestijnse autoriteit stilletjes samen om veiligheidsoperaties uit te voeren tegen Palestijnse militanten op de Westelijke Jordaanoever.

In Gaza is de islamitische groep Hamas sinds 2007 de leiding en wordt hij door Israël als een terroristische groep beschouwd. De huidige oorlog tussen Israël en Hamas, die begon in oktober 2023, toen door Hamas geleide militanten Israël aanviel, is de meest recente van verschillende rondes van vechten door de jaren heen. De twee partijen praten nooit direct. Dit heeft de huidige inspanningen gecompliceerd om een ​​permanent staakt -het -vuren in Gaza uit te werken, omdat alle onderhandelingen indirect worden uitgevoerd door Qatari, Egyptische en Amerikaanse bemiddelaars.

De geografie is ook anders. De 2,2 miljoen inwoners van Gaza worden in een platte, zandige enclave op de Middellandse Zee geperst. Voordat de huidige oorlog veel zonder huizen liet, zijn 10 of meer familieleden, die drie generaties verspreiden, misschien in één gepropt Klein, stedelijk appartement.

De Westelijke Jordaanoever, met meer dan 3 miljoen Palestijnen, ligt op het dichtstbijzijnde punt op minder dan 40 mijl afstand, maar is ruimer. Veel van het terrein is rollende heuvels en struikgewas, en het omvat een half dozijn steden en dorpen, evenals geïsoleerde landelijke dorpen.

Israël veroverde Gaza in de oorlog van 1967

In een zesdaagse oorlog die naar het heden weergalmt, veroverde Israël Gaza en de Westelijke Jordaanoever, waaronder Oost-Jeruzalem, evenals delen van Egypte en Syrië, in een verbluffende militaire operatie in juni 1967. Veel van de huidige onopgeloste problemen dateren hierop Oorlog, inclusief de Gaza -crisis.

Het leger van Israël dreef de Egyptische troepen weg die het grondgebied sinds 1948 toezicht hadden gehouden, en veronderstelde volledige controle over Gaza. Palestijnen op zowel Gaza als de Westelijke Jordaanoever vonden de regels die hun leven reguleren, bepaald door de Israëlische militaire bezetting.

Hamas heeft zijn wortels in Gaza

Hamas werd in 1987 opgericht in de religieuze, geradicaliseerde sfeer van Gaza en begon meteen te slaan tegen de Israëlische militaire bezetting.

In die vroege dagen bestond dit vaak uit stenen-gooien door Hamas-supporters en incidentele schietpartijen. Hamas was een veel kleinere Palestijnse groep in vergelijking met de toen dominante Fatah-beweging onder leiding van Yasser Arafat.

Aanvankelijk was de rol van Hamas beperkt. De groep was een spoiler die de vooruitgang ondermijnde in de Israëlisch-Palestijnse vredesonderhandelingen van de jaren 1990 door grote aanvallen op gevoelige momenten los te laten.

Toen de Palestijnen een opstand lanceerden, of Intifada, voerde Hamas in 2000 een stroom zelfmoordterroristen uit die massale slachtoffers aan de Israëli’s toebrachten. Hamas werd duidelijk krachtiger en trok meer volgers aan, vooral onder jonge mannen in Gaza die vonden dat ze geen toekomst hadden.

Israël verlaat Gaza, Hamas neemt het over

In de loop der jaren verhuisden Joodse kolonisten naar Gaza, hoewel in kleine aantallen in vergelijking met de Westelijke Jordaanoever. Tegen 2005 was het steeds moeilijker om hen te beschermen tegen Palestijnse militanten. De Israëlische premier Ariel Sharon verwijderde alle 8.000 kolonisten en het Israëlische leger. De kolonisten verzetten zich tegen de terugtrekking, met een aantal getrokken schoppen en schreeuwen uit hun huizen.

Maar als gevolg hiervan waren voor het eerst in bijna vier decennia geen Israëlische troepen of burgers op het grondgebied. Dit verhoogde vluchtige hoop dat de chronische spanningen van Gaza zouden kunnen verdwijnen.

Israël beheerste echter nog steeds de grenzen van Gaza, waardoor de stroom mensen en goederen in en uit het grondgebied beperkte. In 2006 won Hamas de Palestijnse wetgevende verkiezingen over de rivaliserende Fatah -beweging, die zich op de Westelijke Jordaanoever bevindt en de Palestijnse autoriteit domineert.

Het volgende jaar, in 2007, brak de Palestijnse politiek in tweeën en herstelde hij nooit. Hamas reed de Palestijnse autoriteit, inclusief de veiligheidstroepen, uit Gaza in een bloedig gevecht van weeklang op het grondgebied.

De Palestijnse autoriteit runt nog steeds Palestijnse zaken op de Westelijke Jordaanoever, hoewel het Israëlische leger nooit ver weg is en rechtstreeks grote delen van het grondgebied controleert.

De twee toonaangevende Palestijnse groepen hebben in bijna twee decennia niet met een verenigde politieke stem gesproken en er is geen huidig ​​vooruitzicht op verzoening.

Gaza als een terugkerend flitspunt

Hamas en Israël zijn herhaaldelijk botst sinds de Hamas -overname van Gaza in 2007, naar het niveau van oorlog op verschillende gelegenheden.

De door Hamas geleide aanval op Zuid-Israël op 7 oktober 2023, ontstak een ongekende oorlog in Gaza. Zelfs als het huidige wankele staakt -het -vuren van zich geldt, is er geen duidelijk pad om het verwoeste grondgebied te herstellen.

Israëlische troepen blijven in Gaza en Netanyahu heeft dat gezworen Hamas zal in de toekomst niet het grondgebied mogen regeren. Toch functioneert Hamas, hoewel slecht gehavend, nog steeds in Gaza en heeft hij alle intentie om daar aan de macht te blijven.

Over het algemeen hebben alleen extreemrechtse Israëli’s gesproken over het rijden van Palestijnen uit Gaza. Maar de recente opmerkingen van Trump maken het onderwerp onderdeel van de reguliere discussie in Israël.

“Gaza is een mislukt experiment,” zei de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Gideon Saar in het parlement van Israël, de Knesset, op woensdag. “Zolang migratie wordt uitgevoerd door de vrije wil van een persoon, en zolang er een land is dat die persoon bereid is te accepteren, kan iemand zeggen dat het immoreel of onmenselijk is?”

Maar de mensenrechtenleider van de Verenigde Naties Zei Volker Turk Het deporteren van mensen uit bezet territorium is “strikt verboden” volgens het internationale recht.

Het opruimen van Gaza’s puin- en wederopbouw van huizen, scholen en ziekenhuizen zullen in jaren worden gemeten. Veel Palestijnen zullen worden gereduceerd tot het leven in tenten – net zoals een eerdere generatie deed toen de eerste Gaza -crisis begon met de oorlog van 1948.